دختره می گفت عشق يعنی دوری، يعنی نداشتن، نبودن، عادت نکردن. وقتی نزديک باشه، وقتی داشته باشی اش، وقتی باشه، عادی می شه. عادت عشق رو می کشه. راست می گه نه؟

وقتی عشق می ورزيم، می خواهيم از آن چه هستيم، بهتر باشيم و می توانيم