به دست كردن حلقه ازدواج يكي از قديمي ترين و جهاني ترين رسوم است . اين رسم مربوط به زمان هاي خيلي قديم است . در واقع كسي نمي تواند زمان درست آن را بگويد ؛ اما استفاده از انگشتري در مراسم ازدواج به شكل "حلقه" ، علامت كمال و ارتباط آن با وصلت دو فرد ، مؤيد كمال زندگي انساني به شمار مي رفت . اولين مردمي كه در تاريخ ، حلقه ازدواج را به كار بردند مصريان بوده اند . گويا در نوشته هاي هيروگليف كه نوشته هاي تصويري مصريان است حلقه ، علامت ابديت بود . يعني حلقه ازدواج به انگشت زوجين كردن ، به نوعي رمز زناشويي پايدار و ابدي بوده است و پس از مصريان ، مسيحيان نيز در حدود سال 900 ميلادي شروع به دست كردن و استفاده انگشتر و حلقه در مراسم ازدواج خود نمودند . شايد براي بسياري اين سؤال پيش بيايد كه چرا حلقه ازدواج در انگشت چهارم دست چپ مي اندازند ؟ تحقيقات نشان داده است كه يونانيان قديم عقيده داشتند كه رگ مخصوصي از اين انگشت مي گذرد و مستقيماً به قلب وارد مي گردد و برخي ها نيز بر اين معتقدند كه چون اين انگشت را كمتر از ساير انگشتان دست خود مورد استفاده قرار مي دهيم حلقه درآن قرار مي گيرد و به طور كلي براي به دست كردن يك وسيله زينتي مناسب تر از ساير انگشتان دست است .
والاترين ارزش بشری، عشق است و تمامی ارزش های ديگر، مستحيل در عشق اند و با عشق توجيه می شوند. در واقع همه چيز ناپايدار و فانی است و تنها عشق است که می ماند. بايد با تمامی شور عشق ورزيد، چرا که عشق، کثرت گناهان را می پوشاند و قانونی است که در خود تمامی قانون های ديگر را خلاصه می کند. واژه های خالی از عشق، ما را جذب نمی کنند، هرچه هم که منطقی و هوشمندانه بنمايند. زندگی با تمام اميد، ترس ها و لحظه های تلخ و شيرينی که دارد، فقط فرصتی برای آموختن عشق است
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر