اون وقت با ارزش ترین مو هبتی که داریم از دست دادم و اون عشق ادم به نوع بشر است و ایمان به هم نوعانم را بر بی تفاوتی خداوند و روش بیهودهای که انتخاب کر د تا نشان دهد ابزاری در دست خوبی و بدی هستم خندیدم و گریستم بتدریج حس مهربانی ام از بین رفت تا اینکه قلبم مثل سنگ شد و اهمیتی به مرگ و زندگی نمی دهم
تمام اینها برای این است که به نقطه ای برسیم که باید برسیم که هیچ چیز بدون دلیل نیست و اگر عشقهای بسیاری تجربه کردیم اگر با انسانهای بسیاری همبستر شدیم و به پوچی روابطمان پی بردیم و از تنهای بسیاری رنج بردیم اگر عزیزانی که عاشقانه دوستشان داشتیم از دست دادیم برای این است که چیزی بیاموزیم و گاه بهای این اموختن روی دلمان سنگینی می کند برای ابنکه در سخترین لحظات بیاموزیم که تنها نیستیم و می توانیم دوست بداریم و عاشق باشیم زمانی که هیچ چیز نداریم پی میبریم که بسیار توانا هسیتیم ولی دلم نمی خواد که هیچ کس در این امتحان سخت قرار بگیرد چون خیلی انسانها رو دیدم که فرو ریختن و دیگر هیچ عشقی نتونست که اونها رو مثل گذشته کنه حتی کمکهای دوستان
هر که عشق بورزد به امید اینکه روزی طرف مقابلش به اون عشق بورزد وقتش رو تلف کرده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر