یه ارامی اغاز به مردن می کنی

به ارامی اغاز به مردن می کنی
شعرى از پابلو نرودا
ترجمه از احمد شاملوبه آرامی آغاز به مردن مي‌كنیاگر سفر نكنی،اگر كتابی نخوانی،اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،اگر از خودت قدردانی نكنی.به آرامی آغاز به مردن مي‌كنیزماني كه خودباوري را در خودت بكشی،وقتي نگذاري ديگران به تو كمك كنند.به آرامي آغاز به مردن مي‌كنیاگر برده‏ی عادات خود شوی،اگر هميشه از يك راه تكراری بروی …اگر روزمرّگی را تغيير ندهیاگر رنگ‏های متفاوت به تن نكنی،يا اگر با افراد ناشناس صحبت نكنی.تو به آرامی آغاز به مردن مي‏كنیاگر از شور و حرارت،از احساسات سركش،و از چيزهايی كه چشمانت را به درخشش وامی‌دارند،و ضربان قلبت را تندتر مي‌كنند،دوری كنی . .. .، تو به آرامی آغاز به مردن مي‌كنیاگر هنگامی كه با شغلت،‌ يا عشقت شاد نيستی، آن را عوض نكنی،اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نكنی،اگر ورای روياها نروی،اگر به خودت اجازه ندهیكه حداقل يك بار در تمام زندگي‏اتورای مصلحت‌انديشی بروی . . .-امروز زندگی را آغاز كن!امروز مخاطره كن!امروز كاری كن!نگذار كه به آرامی بميری!شادی را فراموش نكن